"Zaskoczona i rozczarowana"
(Sport/08.06.2010, autor:SOW.)

Magdalena Śliwa, niezwykle doświadczona rozgrywająca, wraz z koleżankami doprowadziła Enion Energię Dąbrowę Górniczą do brązowego medalu PlusLigi Kobiet. Po ostatnim meczu z Organiką Budowlanymi Łódź komplementom i gratulacjom nie było końca. Działacze i trenerzy zapewniali siatkarkę, że są zainteresowani dalszą współpracą. W minioną środę - wedle stów zawodniczki - miało dojść do rozmów o przysztym sezonie. -

Pojawiam się w klubie, mieliśmy się zastanowić nad dalszą formą współpracy - wyjaśnia siatkarka. - A tymczasem drugi trener i kierownik drużyny poinformował mnie, że mój czas w Dąbrowie Górniczej dobiegł końca. Nie potrafię powiedzieć, kto miał wpływ na tę decyzję, ale byłam nią mocno zaskoczona. Widocznie w klubie zdecydowano się na inną politykę personalną, do której nie pasowałam. Szkoda, że nie usłyszałam żadnych argumentów na 'nie' Zresztą, z kilkoma innymi zawodniczkami również postępuje się podobnie. Mogę tylko podejrzewać, że wpływ na taki finał mojej sprawy mogli mieć menedżerowie, którzy zabiegają o zatrudnienie swoich zawodniczek.

Będę miło wspominać Dąbrowę

Autor: Michał Swarlik / sportowezaglebie.pl
Nic nie trwa wiecznie. Choć rozgrywająca Enionu Energia MKS Dąbrowa Górnicza Magdalena Śliwa przez trzy lata była filarem zespołu, nie zobaczymy jej już w barwach dąbrowskiej drużyny. Negocjacje nie powiodły się i pani Magda żegna się z Zagłębiem Dąbrowskim.

Pani Magda nie tylko swoją grą wyróżniała się w dąbrowskiej hali Centrum. O tym, że ruch jest dla niej jak oddychanie, można było się przekonać na wszystkich turniejach w naszym regionie. Pikniki sportowe, Dni Dąbrowy, mysłowicki World Tour w siatkówce plażowej w meczu gwiazd, Noc Siatkojańska - wszędzie tam nie zabrakło pani Magdy, która zawsze podkreśla, że gdy tylko ma chwilę czasu, zawsze chętnie wybiera czynną formę wypoczynku i musi choć na chwilę wyskoczyć do lasu z rodziną chociaż na spacer.

Teraz jednak jej czas w Zagłębiu Dąbrowskim dobiegł końca. Mimo, że nie dogadała się z działaczami dąbrowskiej drużyny, nie ma zamiaru narzekać i nikogo nie oczernia. - Bardzo miło będę wspominać grę w dąbrowskim MKS-ie - mówi Śliwa. - Poznałam tutaj mnóstwo fantastycznych ludzi i miałam przyjemność grać na bardzo wysokim, sportowym poziomie.

41-letnia gwiazda polskiej siatkówki nie chce jednak zdradzać, gdzie spędzi kolejny sezon. Karuzela transferowa kręci się w najlepsze. Może wybór pani Magdy padnie na Trefla Sopot, gdzie coraz lepiej poczyna sobie jej córka Izabela? - Jeszcze nie wiem, do którego klubu trafię - mówi Śliwa. - Prawdopodobnie będzie to jeden z czołowych polskich zespołów. Jedno jest pewne - moim marzeniem jest zagrać z córką, ale na razie po przeciwnej stronie siatki. Jestem dumna ze swojej córy. Idzie jej coraz lepiej. W najbliższym sezonie będzie miała okazję uczyć się od najlepszych w Plus Lidze Kobiet - dodaje dwukrotna mistrzyni Europy.

Śliwa zdobyła w swojej karierze większość najważniejszych tytułów dla sportowców z jej fachu. Została najlepszą rozgrywającą mistrzostw Europy w 2003 roku, dwukrotną mistrzynią Europy, mistrzynią Włoch, mistrzynią, wicemistrzynią i brązową medalistką mistrzostw Polski oraz zdobywczynią Pucharu Włoch i Polski. Teraz jednak młodsze siatkarki, dla których jest wzorem, dopiero rozpoczynają reprezentacyjną karierę. Mowa tu o byłych już klubowych koleżankach Śliwy, Ewelinie Sieczce i Krystynie Strasz, które już dzisiaj w biało-czerwonych barwach rozpoczną wzmagania w prestiżowym turnieju Volley Masters 2010 w Montreux. - Wiadomo, że dziewczyny na razie są zapleczem dla bardziej doświadczonych zawodniczek - mówi Śliwa. - Na ten turniej pojechało jednak bardzo dużo młodych dziewczyn, dlatego Ewelina i Krystyna mogą być pewne, że trener Matlak da im szanse pokazania się. Jeśli tylko będą ciężko pracować i cierpliwie czekać na swoją kolej, to mogą liczyć na wiele wspaniałych chwil spędzonych w kadrze.

Pani Magdzie serdecznie dziękujemy za wpływ na rozwój siatkówki w Zagłębiu Dąbrowskim. Pokazała nie tylko na parkiecie, ale i poza nim, jakim wzorem do naśladowania dla innych może być sportowiec. Życzymy powodzenia w dalszej karierze i jak najdłuższych lat gry w siatkówkę, najlepiej u boku własnej córki.

wedle stów zawodniczki

Marta nie płacze

Autor: Paweł Swarlik

Mimo, że nie znalazła się w czołowej czternastce kadry Jerzego Matlaka na World Grand Prix, młoda i zdolna rozgrywająca Enionu Energia MKS Dąbrowa Górnicza, Marta Haładyn nie zadziera nosa i zna swoje miejsce w szeregu.

Choć wielu młodym gwiazdkom mogłoby poprzewracać się w główce, gdy zdobywa się w wieku 22 lat brąz mistrzostw Polski, gra w Lidze Mistrzyń i reprezentacji Polski, Marta mimo, że na razie pożegna się z kadrą, nie rozpacza i nie ma do nikogo żadnych pretensji. - Zgodnie z decyzją trenera Matlaka, 22 lipca po zakończeniu zgrupowania w Szczyrku żegnam się z koleżankami z reprezentacji, pakuję manatki i...wracam do domu - śmieje się Marta. - Taki jest sport i byłam przygotowana na to, że jestem na razie tylko w zapleczu pierwszej reprezentacji. Może kiedyś zajmę miejsce siatkarek, które teraz stanowią o sile reprezentacji i mają zdobyć dla Polski cenne trofea.

Są też jednak dobre strony wcześniejszego powrotu ze zgrupowania. Marta będzie miała okazję spędzić więcej czasu z bliskimi i wreszcie wypocznie. - Od Dnia Matki, gdy rozpoczęłyśmy udział w przygotowaniach, właściwie widziałam góry na zgrupowaniu tylko z daleka, w ogóle po nich nie chodziłyśmy - zdradza Marta. - Okolice Szczyrku są bardzo ładne, ale tutaj ciężko pracujemy i nie ma czasu na rozrywkę. Gdy zakończę już treningi z reprezentacją, planuję wyjazd z przyjaciółką do Chorwacji. Wtedy będę wypoczywać!

Mimo krótszej przygody z kadrą niż marzyła Marta, bardzo cieszyła się z możliwości trenowania z najlepszymi polskimi zawodniczkami. - Dla mnie to i tak wyróżnienie, że mogłam tu być - mówi sympatyczna rozgrywająca MKS-u. - To jest super uczucie znów spotkać się z koleżankami, z którymi grałam w zakończonym sezonie, takimi jak Ewelina Sieczka, Joanna Szczurek, Katarzyna Gajgał czy Krysia Strasz. Doświadczenia z kadry na pewno zaprocentują podczas gry w lidze, bo mam jeszcze braki techniczne i takie zgrupowania bardzo dużo mi dają. Możliwość wystawiania piłek takim siatkarkom jak Małgorzata Glinka, która z nami przygotowuje się do sezonu w lidze tureckiej, to dla mnie fajne przeżycie i staram się jak najlepiej to robić. Gosia to bardzo sympatyczna dziewczyna i świetnie nam się współpracuje.

Marta już nie może doczekać się także nowego sezonu ligowego. W Dąbrowie Górniczej pojawiło się sporo nowych zawodniczek, także zagranicznych, i wszyscy w Dąbrowie liczą na kolejne sukcesy. - Przygotowania do nowego sezonu w MKS-ie zaczynamy w połowie sierpnia - mówi Marta. - Jest kilka nowych twarzy, mam nadzieję, że będzie mi się dobrze współpracowało z nową rozgrywającą, Lucią Muhlsteinovą, która jest już doświadczona. Jestem też ciekawa, jak teraz gra nasza nowa przyjmująca, Matea Ikić, bo w juniorskiej reprezentacji potrafiła sama wygrać mecze, a i doświadczenie z ligi włoskiej na pewno dużo jej dało. Cieszę się, że przyszły nowe, ambitne dziewczyny, bo gra się zdecydowanie lepiej z siatkarkami z fajnym charakterem. Na pewno będę chciała wraz z koleżankami z klubu powtórzyć sukces z minionego sezonu.

Polska siatkówka jest najlepsza w Europie - rozmowa z Lucie Muhlstainovą, rozgrywającą reprezentacji Czech i Tauronu

autor: Marek Knopik, 2010-09-21, 14:25, źródło: inf. własna

Czeska rozgrywająca - Lucie Muhlsteinova - nie kryje radości z powodu powrotu na polskie parkiety. Była na nich nieobecna tylko przez rok, kiedy to reprezentowała barwy greckiego Olimpiakosu Pireus. Wraca z nadziejami na dalszy rozwój własnej kariery i chce zrobić wszystko, by pomóc swojej nowej drużynie w zdobyciu medalu mistrzostw Polski.
Marek Knopik: Ostatnie mecze przed wyjazdem z Polski rozegrałaś w katowickim Spodku, pierwsze po powrocie z Grecji również. Czy to miejsce jest dla ciebie szczególne?

Lucie Muhlsteinova: Nie uważam katowickiego Spodka za jakieś magiczne miejsce dla mnie. Tak się po prostu ułożyło, że ostatnie mecze przed wyjazdem do greckiego Olimpiakosu zagrałam w tej hali podczas ME 2009. Po rocznym pobycie w Grecji wracam na polskie parkiety i los tak chciał, że pierwsze mecze zagrałam w Katowicach w II Memoriale Agaty Mróz-Olszewskiej. To jednak nie oznacza, że nie lubię Spodka. Wręcz przeciwnie, bardzo się cieszę, że znów mogłam tutaj zagrać. Jest tu zawsze świetna atmosfera, a dodatkowo Katowice leżą blisko granicy z Czechami. Mogą zatem pokibicować mi również znajomi, rodzina czy mój chłopak.

W memoriałowym spotkaniu z Polską przegrywacie pierwsze dwa sety do 12 i 14. Później doprowadzacie do tie-breaka. Potrafisz wytłumaczyć taką metamorfozę?

- W naszym składzie jest w tej chwili wiele młodych zawodniczek. One jeszcze nigdy nie doświadczyły atmosfery jaka panuje podczas meczów z reprezentacją Polski. W początkowej fazie spotkania były trochę przestraszone, ale z upływem czasu pozbywały się lęku i w efekcie rozegrałyśmy bardzo dobre zawody.

Czy reprezentacja Czech planuje jeszcze jakieś ważne sprawdziany przed MŚ w Japonii?

- Wyjeżdżamy jeszcze do Chorwacji na dwa spotkania sparingowe oraz na własnym terenie zagramy z reprezentacją Algierii.

Jakie miejsce na mistrzostwach świata będzie odebrane jako wasz sukces?

- Dla nas przede wszystkim sukcesem będzie nasza dobra gra. Za cel stawiamy sobie wyjście z grupy, a tym samym awans do II fazy mistrzostw świata.

Co cię skłoniło, by wrócić na polskie ligowe parkiety?

- Szczerze mówiąc wszystko. Czułam się w Polsce znakomicie. Mówiłam już wielokrotnie, że kocham polską siatkówkę. Dla mnie jest ona najlepsza w Europie. U was kibice kochają siatkówkę i to się da odczuć. Przy takiej publiczności gra się po prostu świetnie.

Wyjeżdżając do Olimpiakosu Pireus mówiłaś, że liga grecka jest słabsza, ale za to zagrasz o medale. Teraz zagrasz w Polsce o medale, bo takie aspiracje ma twój nowy klub z Dąbrowy Górniczej.

- Już jak wyjeżdżałam z Polski to miałam marzenie, by tutaj wrócić i zagrać w drużynie, która będzie walczyć o medale. Bardzo się cieszę, że w nadchodzącym sezonie zagram w zespole Tauron MKS Dąbrowa Górnicza.

Szkoda, że drużyna Tauronu nie zagra w Lidze Mistrzyń.

- Oczywiście, że szkoda. Zagramy natomiast w Pucharze CEV. To też są ważne rozgrywki i warto się w nich pokazać z jak najlepszej strony.

W nadchodzącym sezonie zagrasz z wieloma znajomymi. W zespole z Dąbrowy Górniczej występować będą przecież Plchotowa, Żebrowska, Karczmarzewska-Pura.

- Uważam, że to bardzo dobrze. Pamiętam jak znakomicie układała mi się współpraca z Izabelą Żebrowską i Agatą Karczmarzewską-Purą. Mam nadzieję, że teraz będzie podobnie i wyjdzie to na korzyść całemu zespołowi.

Czy podczas podpisywania umowy zostało sprecyzowane, czy będziesz pierwszą rozgrywającą?

- W umowie nie ma takiego zapisu. To jest sprawa trenera. Ja ze swojej strony mogę powiedzieć, że zrobię wszystko, aby jak najlepiej reprezentować swój nowy klub i doprowadzić do medalowego zakończenia sezonu 2010/2011 w PlusLidze Kobiet.

Jakie nadzieje wiążesz z powrotem do Polski i reprezentowaniem drużyny MKS-u?

- Przede wszystkim wracam do kraju, w którym jest wszystko przygotowane do profesjonalnego grania w siatkówkę. Mam nadzieję na tak owocne treningi, jakich kiedyś doświadczyłam z trenerem Dariuszem Luksem. Chcę dalej rozwijać swoją karierę i tutaj mam na to szansę. Zagram znowu przed wspaniałymi kibicami i chciałabym zdobyć dla nich medal.

Jaki to jest dla nas prestiż, skoro nawet telewizja nie pokazuje spotkań Pucharu CEV. Kibic może tylko przeczytać w internecie lub gazecie, że drużyna z Dąbrowy Górniczej pokonała kolejną przeszkodę.

Wypowiedzi pomeczowe