Odpowiedzi

[Bathurst]

Za "Przewodnikiem Przyrodniczym" po DG powtórzę:

"Kompleks ten rozciąga się na obszary w rejonie wschodniej granicy Dąbrowy Górniczej.
Obejmuje on dolinę Białej Przemszy i Pustynię Błędowską. W jego skład wchodzą: użytek
ekologiczny oraz obszar Natura 2000 „Pustynia Błędowska”, a także obszary cenne przyrodniczo:
„Mokrznia”, „Łąki Łęka”, „Uroczysko Wypaleniska”, „Uroczysko Rudy”, „Bagna
Błędowskie”, „Bagna nad Białą”, „Przełom Białej Przemszy w Okradzionowie” .
Cały kompleks jest objęty ochroną w ramach obszaru chronionego krajobrazu – otuliny
Parku Krajobrazowego „Orlich Gniazd” (na podstawie rozporządzenia wojewody śląskiego
z 2006 r.)."
Ponieważ, Pustynia Błędowska ma swój oddzielny wątek, nie będziemy o niej tutaj pisać. Natomiast warto trochę miejsca poświęcić na dopływ Białej Przemszy - Centurię. Ale zacznę od 'Uroczyska Rudy"



"Uroczysko Rudy" zostało przez nas odkryte w 2005 roku.Wtedy to szukaliśmy na terenie Dąbrowy dużych, zielonych przestrzeni . Były nam one potrzebne a jeszcze bardziej naszemu labradorowi, który bez forsownych spacerów po prostu roznosił nam mieszkanie. Szukając takiegoż na mapie zwróciliśmy uwagę na łąkowy obszar przed Błędowem.
Przyjechaliśmy i naszym oczom ukazała się rozległa łąka ograniczona lasami. Harmonię krajobrazu zakłócał tylko hutniczy komin wystający w oddali z nad korony drzew. Nie szkodzi, w końcu mieszkamy w przemysłowym mieście, zresztą w końcu zniknął za drzewami na dobre. Uderzająca cisza z której po krótkiej chwili zaczęliśmy wyławiać wesołe ćwierkania skowronka, kukania kukułek w oddali i niczym serie z karabinu uderzenia dzięcioła o pień jakiegoś drzewa. Sielanka trwała krótko, ponieważ pies głośnym dyszeniem i skokami w okolice naszych uszu domagał się swojej serii rzutów patykiem. Kiedy po kilkudziesięciu rzutach trochę spuścił z tonu mogliśmy wrócić do kontemplacji krajobrazu:

a przedstawiał się on mniej więcej tak


Uploaded with ImageShack.us

z morzem zieleni kontrastowały mieczyki dachówkowate


Uploaded with ImageShack.us

gdzieniegdzie pojedyncze dęby o rozłożystych dających cień koronach


Uploaded with ImageShack.us

szczęśliwie łąki są jeszcze częściowo koszone co daje nadzieję na zachowanie ich kwietnego bogactwa


Uploaded with ImageShack.us

tymczasem na łące przysiadł czerwończyk dukacik z rodziny modraszkowatych..


Uploaded with ImageShack.us

a tutaj w ciepłym słonecznym miejscu dzwonek skupiony


Uploaded with ImageShack.us

jeszcze rzut okiem na uroczysko i pora otworzyć bagażnik dla przeczołganego psa


Uploaded with ImageShack.us

Ten post edytował Bathurst sob, 02 mar 2013 - 22:30

[pulsatilla1214]

Chciałem przejść po zwalonym drzewie, ale okazało się bardzo kruche

pewnie wierzba nomen omen krucha oj, widać harcerskie korzenie miałem pomysł przedzierać się w stronę dostrzeżonych wykopanych stawów, ale to kiedyś wpadnę drugim brzegiem... zapadające ciemności powstrzymały, choć w plecaku wodery czekały w pogotowiu...

bobrów nie widziałem - pewnie wyczuły trapera co nosi czasem czapki z piżmaków czmychnęły na wszelki wypadek...

Ten haczykowiec jakiś taki galaretowaty

...haczykowiec stąd ma nazwę - wilgotny bywa niemal przezroczysty, złoty rozświetlany słońcem, jak za sucho brązowieje i już tak ładny nie jest. Jak pisał w Słowniku wyrazów botanicznych Alexander Pławski, wydanym w Wilnie pamiętnego z innych względów Anno Domini 1830, łaciński epitet z nazwy naukowej vernicosus znaczy: "lakierowany, mówi się o powierzchni lśniącéy, iakby lakierem powleczonéy"

na marginesie - gatunek statusem ochrony równy lipiennikowi; tak potrafi wyglądać haczykowiec w polskim boreale (Romincka), w nieco lepszych warunkach (na optymalność uwodnienia wskazuje to, że trzeba zakładać wodery - kalosze nie wystarczają...):


dobra, dość o jakichś nudnych mchach, zapomniałem się, jeszcze zacznę o glonach albo innych chwastach ...a i wątrobowce się znalazły...