Posty w temacie

[Leszek]

Krótka historia kopalni i trochę zdjęć (więcej wszystkiego - czyli teorii, map, zdjęć archiwalnych i aktualnych oraz rozmaitych dywagacji - znajdziecie tu).


Historia kopalni Flora zaczyna się w 1875 roku, gdy Maciej Stochelski założył na pograniczu Dąbrowy (wówczas jeszcze nie Górniczej) i Gołonoga (już na terenie Gołonoga zresztą) kopalnię Maciej, którą eksploatował wraz ze wspólnikami, powstała ona w okolicy osady Zając. W 1883 roku wspólnicy sprzedali kopalnię Austriackiemu Bankowi Krajowemu. Począwszy od lat 90. XIX wieku do wybuchu I Wojny Światowej do kopalni (od 1896 roku noszącej już miano Flora) przyłączono szereg okolicznych małych kopalni - w skład powiększającej się firmy weszły kopalnie Mikołaj, Zofia, Jan, Władysław. W 1903 roku założone zostaje Towarzystwo Flora, które staje się właścicielem kopalni. W 1913 roku dotychczasowy właściciel większości udziałów - Austriacki Bank Krajowy sprzedał je inwestorom francuskim.

Początkowo głównym szybem kopalni był szyb A, położony przy szosie z Dąbrowy Górniczej do Gołonoga na terenie głównego zakładu. W 1905 roku wydrążono na Podlesiu Upadową VI (w celu wydobywania urobku) - jej ostateczna długość w latach 20. osiągnęła 460 metrów przy 110 metrach różnicy poziomów, zaś w 1912 roku zbudowano szyb Albert. Szyb A stał się szybem wentylacyjnym (oprócz niego były jeszcze dwa szyby wentylacyjne - nr 2 blisko szybu A i W blisko Alberta). Szyb Albert i upadowa połączone były z zakładem koleją linową (naziemną), która służyła do przewożenia wydobywanego przez nie węgla do sortowni położonej przy szybie A.

W 1914 roku do kopalni należały następujące nadania: Adam, Aleksander, Alwina, Franciszek, Jan, Janek, Juliusz, Kazimierz, Maciej, Mikołaj, Podreden, Telmut, Władysław, Zofia.

Według opisu z 1927 roku kopalnia oprócz wymienionych wyżej szybów i upadowej posiadała jeszcze pomocniczą upadową Ewa (dł. 400 m, różnica poziomów 112 m) oraz szyb pochyły Konstanty (długość 130 m, różnica poziomów 86 m).

W latach 20. XX wieku zgłębiono dwa nowe szyby - w 1927 roku wentylacyjny Jan II o głębokości 98 metrów (jego pozostałości również przedstawione są wyżej) oraz w 1928 roku Mariusz - wydobywczy o głębokości 96 metrów. Szyby te połączono kolejką elektryczną z zakładem głównym/sortownią.

W 1932 roku kapitał francuski wycofał się z kopalni, sprzedając większościowy pakiet udziałów hurtownikowi węgla z Warszawy Bernardowi Holenderskiemu.

We wrześniu 1939 roku kopalnia znalazła się pod zarządem komisarycznym, od października tegoż roku była w składzie Głównego Urzędu Powierniczego "Wschód", który w 1942 roku wraz z innymi zagłębiowskimi kopalniami i hutami przekazał ją koncernowi "Preußag" (Preußische Bergwerks- und Hütten-Aktiengesellschaft).
W 1940 roku w celu udostępnienia nowo wydzierżawionych pól rozpoczęto drążenie szybu Walter, który po przejęciu kopalni przez Preußag został przekazany kopalni Paryż.

Po II wojnie światowej kopalnię włączono do kopalni Paryż (przemianowanej na "Generał Zawadzki"), wydobycie podjęła krótko po wyzwoleniu, jednak po kilku miesiącach na skutek błędu załogi (naruszenie filara ochronnego Czarnej Przemszy) doszło do zalania kopalni, której już nie uruchomiono. Na terenie zakładu głównego powstała (istniejąca do dziś) firma Damel.

Mapa (podkład z Google maps) pokazująca rozmieszczenie szybów kopalni Flora:
A - szyb A
2 - szyb nr 2 (wentylacyjny)
Al - szyb Albert
W - szyb W (wentylacyjny)
6 - Upadowa nr 6
J - szyb Jan II
M - szyb Mariusz
Wa - szyb Walter (później Walery) - kiedy zaczynano go głębić miał należeć do kopalni Flora, w czasie okupacji Niemcy przekazali go kopalni Paryż.
Niebieska linia - linowa kolejka naziemna łącząca Alberta i upadową 6 z sortownią (przy szybie A),
zielona linia - kolejka elektryczna łącząca szyby Mariusz i Jan II z sortownią




Stara pocztówka:




Pozostałości szybu Albert:




Pozostałości szybu Jan II:






Budynki pozostałe po szybie Mariusz wraz z pochylnią podsadzkową:












Szyb W: