Odpowiedzi

[BARES]

Miasto ze sportowymi tradycjami

Redakcja: Przemysław Kędzior



Zdjęcia, wycinki prasowe, puchary i inne eksponaty dokumentujące dzieje dąbrowskiego sportu zebrano w Zespole Szkół Sportowych.

Legitymacje sportowe, kroniki, wycinki prasowe, proporczyki, zdjęcia, dyplomy, medale, puchary. Setki pamiątek, w których zapisany jest spory kawałek historii Dąbrowy. To zbiory muzeum sportu, które jutro zostanie otwarte w Zespole Szkół Sportowych.

Pomysł zebrania eksponatów związanych z dąbrowskim sportem zrodził się rok temu.

Podczas spotkania Miejskiej Komisji Historycznej „Pokolenia" zaproponowałem utworzenie sekcji, która zajmie się tematyką sportową. Na początku zamierzaliśmy zorganizować wystawę, ale z czasem, gdy poszerzały się nasze zbiory, postanowiliśmy stworzyć muzeum - opowiada Jarosław Moździerski.

Członkowie Komisji dotarli do wielu ciekawostek. Odnaleźli m. in. przedwojenne pismo prezesa Zagłębia Dąbrowa Górnicza do dowództwa Pułku Artylerii Lekkiej w Będzinie z prośbą o zwolnienie ze służby na czas meczu żołnierza, a jednocześnie piłkarza tego klubu. Mają także pochodzący z 1938r. mandat dla całej drużyny za przejazd pociągiem bez biletu na trasie Dąbrowa Górnicza - Lublin. Wiele zdjęć, kronik i wycinków pochodzi od Zygmunta Piekarskiego. To były sędzia piłkarski i działacz sportowy, który okazał się prawdziwą skarbnicą wiedzy na temat sportu w mieście. Formalną stroną przejęcia eksponatów i ich skatalogowaniem zajął się Arkadiusz Rybak, dyrektor Muzeum Miejskiego „Sztygarka".

- Sport w Dąbrowie ma barwną historię. Dlatego chcemy przypomnieć o ludziach, którzy go tworzyli, oddać im należną cześć, pokazać tradycje i korzenie. W muzeum będziemy organizować lekcje dla uczniów dąbrowskich szkół, w czasie których zobaczą, jak kiedyś wyglądała działalność sportowa - tłumaczy Andrzej Latosik, dyrektor Zespołu Szkół Sportowych.


W przyszłości muzeum ma zostać udostępnione innym zwiedzający. Przygotowana zostanie także jego strona internetowa.

O tym, że miasto jest ważnym punktem na sportowej mapie świadczą nie tylko ostatnie sukcesy siatkarek czy koszykarzy. Już przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości w mieście działały kluby i stowarzyszenia, w ograniczonej formie, silnie kontrolowane przez zaborcę. Z tamtych czasów, z 1915r. zachował się np. sztandar KS „Zagłębianka". Dąbrowa może poszczycić się także kilkoma olimpijczykami.

- W Dąbrowie urodzili się, mieszkali bądź trenowali Jerzy Janikowski, Zbigniew Żedzicki, Tadeusz Godyń i Arkadiusz Sowa - wylicza Jarosław Moździerski.

Związki z Dąbrową mają także inne sportowe sławy, Sobiesław Zasada, Waldemar Gawron czy Leszek Gajdziński.

Właśnie o tych znanych i mniej znanych postaciach, o długich i barwnych dziejach dąbrowskiego sportu będzie można dowiedzieć się w muzeum. Uroczyste otwarcie jutro o godz. 16.

Ten post edytował BARES pon, 25 paź 2010 - 19:45

[eszogo1970]

Jedna bramka w Dąbrowie a druga w Będzinie jak podał mój przedmówca. Skąd to się wzięło. W 1921r. władze Będzina postulowały odłączenie od Dąbrowy Ksawery i Koszelewa liczących ok. 10 000 mieszkańców. Urząd Wojewódzki w Kielcach postulat ten poparł przede wszystkim ze względów narodowościowych. Dzięki temu w Będzinie wzrósł znacząco procent mieszkańców wyznania nie-mojżeszowego. I to był chyba główny powód. W zamian do Dąbrowy miano włączyć Gołonóg liczący ok. 7,5 tyś. mieszkańców z dużą ówcześnie kopalnią Flora. Nic z tego nie wyszło, Gołonóg połączono z D.G. dopiero w 1960r. Oczywiście zmiana granic pomiędzy Dąbrową a Będzinem spowodowała liczne perturbacje dla zamieszkałych tam osób. Na ul. Zielonej czy Wiejskiej teraz nie pamiętam część domów stoi w Będzinie a te z drugiej strony drogi w Dąbrowie. Mieszkańcy więc podają adres w Będzinie bo stamtąd chodzi listonosz. Ponadto nie da się dostać do Dąbrowy w inny sposób niż przez Będzin. Stąd te różne i wprowadzające w błąd adresy i usytuowanie Zagłębianki raz w Dąbrowie a za innym razem w Będzinie. I na koniec moja smutna refleksja, niezależnie co mówią różni lokalni politycy zwłaszcza ci opozycyjni dla Zagłębianki nie ma ratunku. Miasta nie stać na utrzymanie dwóch klubów oddalonych od siebie o parę kilometrów. Także peryferyjne jego usytuowanie skazuje go na likwidację. Pozostała historia klubu i legenda bo nie wiem czy obecne władze klubu zarządzając targowiskiem w Gołonogu zabezpieczyły po pożarze archiwum.